20 juni 2017

We zijn vanochtend aangekomen in Achabad. Na een verfrissende douche en een ontbijt zijn we vertrokken naar Nisa. Dit is een oud kasteel/vesting van een aan de Perzen verwant volk dat heerste in de 3e eeuw voor Christus tot de 3de eeuw na Christus. De vesting is geheel gemaakt uit lemen stenen die in de zon gebakken zijn. Nu is er maar weinig van over, maar met een paar impressies erbij hoe het er gezien zou kunnen hebben wordt het interessanter. Wel oppassen: er zitten cobra's.

Daarna het mausoleum bezocht van de grote leider die in 2006 overleden is. Vanzelfsprekend gemaakt van marmer, zoals alles in deze stad van marmer is. Ook zijn ouders en beide broers die bij de aardbeving van 1948 omkwamen liggen hier. Als we net naar binnen willen wordt de wacht gewisseld. Op barse toon wordt ons te verstaan gegeven weg te gaan. We wachten de wisseling af en gaan naar binnen. We mogen binnen niet fotograferen en filmen. Dus worden we (weer) op onze huid gezeten door een politieagent die nauwlettend volgt wat we doen. Naast het mausoleum staat een enorme moskee. We mogen naar binnen en fotograferen zolang er niemand is en we onze schoenen uitdoen. Beide lukt. Als er iemand binnen komt worden we bij elkaar 'gedreven'. We mogen niet meer vrij door de moskee lopen. Steeds als een van ons iets afwijkt wordt hij/zij gecorrigeerd. Het volgen door de politie begint me ergeren. Net als de hitte. De thermometer wijst inmiddels 43 graden aan.

De lunch gebruiken we in de Russische bazaar, waar we ook al niet mogen fotograferen.  En ook hier worden we nauwlettend gevolgd. De bazaar is een fraai stukje russische architectuur uit de jaren vijftig. Precies zoals je het in spionagefilms ziet. De bazaar zelf stelt niet veel voor. Met handen en voeten pratend proberen we duidelijk te krijgen welk eten er allemaal wordt aangeboden. Een vriendelijke lokalo spreekt uitstekend Engels en legt het ons uit en trakteert ons aan het gesprek op de lunch. Zie, ze zijn er wel, vriendelijke Turkmenen. Ik laat me voor, omgerekend, 4 euro snoepjes aansmeren. Ze zijn lekker en het hele gezelschap kan er van tot in Peking eten, dat wel weer. 

Dan volgt een rondje monumenten kijken. Voor iedere gelegenheid is er wel eentje bedacht en gebouwd. Van fraai tot protserig en zelfs wanstaltig.

's Avonds eten we in een lokale eettent voor een kleiner bedrag dan ik aan snoepjes heb uit gegeven. Het eten is prima. Na deze lange en warme dag smaakt het lokale bier erg lekker. Het wordt in zelftapglazen van 3 liter aangedragen. Met 11 mensen gaat er 12 liter bier door. De ergste dorst is gelest. 

Aan het eind van de avond staat er nog een nachttour gepland. Nu houd ik van verlichte gebouwen, leuk om te fotograferen, maar voor dat laatste is geen tijd. Jammer, maar het is een spectaculair gezicht. Alle gebouwen zijn verlicht, van eenvoudig tot overdadig. De thermometer wijst nog 38 graden aan en het is inmiddels 10 uur. 

Ik ben nog geen 24 uur is Aschabat maar ben helemaal overdonderd door de stad. Ik weet nog niet goed of dat in positieve of negatieve zin is. Morgenochtend vel ik daar een oordeel over.