2 juli 2017

We rijden verder door de bergen richting de Suusamyvallei en passeren daarbij de Ala Bel-pas gelegen op 3184 meter hoogte. Boven op de top stoppen we en kunnen we wat fotograferen en van het uitzicht genieten. Er staan ook huisjes en yurts van nomaden. Ik loop er samen met een andere fotografe naar toe en we zien tot onze verbijstering dat ze een schaap aan het slachten zijn. Het beest is inmiddels dood en ze laten nu het bloed er uit lopen. Het beest wordt ontdaan van zijn 'jas' en ingewanden. Moeder maakt boven een emmer de darmen schoon en dochterlief, van een jaar of zes die alles nauwlettend heeft gevolgd, giet water in de darmen. In een grote metalen schaal liggen de andere ingewanden klaar voor verwerking. Al met al is het dier binnen een half uur verwerkt tot barbecuevlees. Wat achterblijft en kennelijk niet wordt verwerkt is de kop. Een bizar gezicht een schapekop op het gras waar nog wat bloed uit de halsslagader loopt. De mensen vinden het prima dat we dit allemaal volgen en vastleggen. Sterker, ze willen graag met ons op de foto, zodat ook zij een aandenken hebben. De man slaat zijn arm om mijn schouders en ik hoop maar dat hij zijn handen heeft gewassen en er geen delen schaap op mijn vest achterblijven. Vraag me af wat er vanavond op het menu staat, shaslick van schapenvlees ...?

We rijden door en komen aan op het adres waar we vanavond slapen. Een leuk adres. We hebben een driepersoonskamer die is versierd met Perzische tapijten zowel op de mooie rood geschilderde plankenvloer als aan de wanden. Het toilet is eenvoudig. Een klein gemetseld huisje met twee kleine raampjes en een gat in de vloer. Een adembenemende stank stijgt op uit het gat. Het is duidelijk dat je hier niet even op je gemak de krant gaat lezen.

Na zo'n lange reisdag heeft iedereen de behoefte om even te douchen maar, en dat kan zomaar in een land als Kirgizië, er is geen water. Niet 1 drup. Geen tandenpoetsen, niet wassen, niet douchen, niet scheren en met vier nachten in een yurt (waar ook al geen voorzieningen zijn) in het vooruitschiet ben ik benieuwd hoe we over 5 dagen ruiken. 

De vrouw des huizes heeft een waar feestmaal voor ons gemaakt. Liggend aan tafel genieten we van een overdaad aan lokale lekkernijen. Hoewel het allemaal heerlijk is wil ik niet weten wat er allemaal in zit. Onze gids heeft ons verteld wat er allemaal in de Kirgizische keuken verwerkt wordt en van het idee alleen al zijn mijn darmen vier weken van slag ...... niet aan denken, gewoon eten.