3 juli 2017

Vandaag gaan we naar het Son Köl meer. Dit meer ligt op 3000 meter hoogte. Het eerste gedeelte van de reis voert over onverharde wegen. Dit zijn niet, zoals in Nederland, zandwegen die met enige regelmaat geschaafd worden maar puinwegen die nooit geschaafd of uitgevlakt worden. De chauffeur zwalkt van links naar recht om de grootste gaten te ontwijken wat slechts ten deel lukt. Na 10 kilometer heb ik mijn nieren al achter mijn oren zitten. Met een gangetje van 30 km/h hobbelen we verder, nog maar 146 kilometer te gaan. 

Onderweg stoppen we in een klein maar zeer levendig plaatsje waar we wat inkopen kunnen doen. De komende twee dagen slapen we aan de rand van het meer in een yurt en kunnen we geen inkopen doen. Ik sla een fles vodka, een zakje snoep en een fles water in. Als ik het bonnetje bekijk zie ik tot mijn vermaak dat de zak snoep twee maal zo duur was als de fles wodka. Als je niet aan de drank bent dan raak je dat in dit land wel.

Een aantal dagen geleden was ik als een kind zo blij dat ik een oplader voor mijn fototoestel had gevonden. Ik schreef dat ik de kerel wel kon knuffelen. Ik zou hem nu wel fijn kunnen knijpen want ook deze oplader heeft de geest gegeven. Nog twee volle accu's. Ik hoop dat ik er Kashgar op haal dan kan ik daar op zoeken naar weer een nieuwe ...... deze stop biedt me wel de gelegenheid bij wat lokale elektronicawinkels en fotozaken te vragen of ze kunnen helpen. In de eerste zijn ze heel bereidwillig maar hebben ze geen oplader. In de tweede en derde winkel nemen ze niet eens de moeite me aan te kijken. Hopen dat de Chinezen klantvriendelijker zijn .....

Het landschap verandert. Eindeloos groene bergen strekken zich voor ons uit met daarachter de hoge, ruige besneeuwde toppen. Op de groene weiden grazen talloze paarden en kuddes koeien. Hier en daar staat een yurt tegen de berghelling geplakt. Enorme velden met blauwe, witte en gele bloemen kleuren de hellingen.
Op het hoogste stoppen we en zien tot onze verbazing edelweiss. Onze gids verteld ons dat dit een veel voorkomende bloem is hier. Waar de bloem in de alpen zeldzaam is staan er hier velden vol. Je moet moeite doen er niet op te gaan staan.

De yurts waar we in slapen zijn authentiek en schitterend ingericht. Als we onze slaapplaatsen hebben klaargemaakt hoeren we een tiental ruiters aankomen. Op 10 meter van onze yurt slachten (onthoofden) ze een schaap en rijden met het lichaam op een paard gehesen naar een grote weide. Vol ongeloof staren we elkaar aan en lopen achter de ruiters aan. Een lokalo verteld ons dat ze hun traditionele spel gaan spelen. Een soort polo met een dood schaap. We denken te begrijpen dat twee teams elkaar bestrijden door het dode schaap op een bepaald punt af te leveren. Een schimmel kleurt rood van het schapenbloed. Je maakt wat mee op zo'n reis .....

We zitten op 3000 meter hoogte dus de nachten zijn koud. Hoewel we goede bedden hebben wordt door een lokale de kachel aangestoken met een aantal stukken gedroogde paarden- en koemest. Een weldadige warmte vult de yurt evenals een overweldigende stank. Slaap lekker ....