5 juli 2017

Weer een reisdag. Nu naar Tash Rabat, dichtbij de Chinese grens. De route voert over een hoge bergpas. Het uitzicht over de bergen is ongelofelijk mooi. Wat is Kirgizië mooi! Zo nu en dan moeten we uitwijken omdat er paarden of schapen op de weg lopen. We zijn er aan gewend geraakt. Halverwege de dag maken we een stop in Naryn. Hier lunchen we en kunnen we nog wat inkopen doen. Ik wandel de 'Grotestraat' van Naryn in. In tegenstelling tot een Nederlandse winkelstraat hier geen grote winkelketens en schreeuwende neonverlichting. Evenmin enige poging om tot een vorm van ruimtelijke ordening te komen of tot een aangenaam winkelklimaat te komen. Woorden als flaneren en verblijven, die bij ons mode zijn, kennen ze hier niet.
Er ligt 8 meter asfalt, of wat daar van over is. Daarnaast een ongedefinieerde zone met soms een stukje trottoir of een parkeerplaats. Soms van asfalt, soms van klinkers maar meestal van puin. Winkelend publiek, auto's en aangespannen ezels maken gebruik van deze zone. Daarachter de winkels. Soms in een stenen gebouw, soms in een houten gebouwtje en soms zelfs verkoop vanuit zeecontainers. Maar allemaal kleinschalig en met een flinke uitstalling Leuk om langs te lopen en nog leuker om binnen te lopen. Geen product is geprijsd. Als ik vraag wat het kost is het antwoord steevast: 'name tour price, sir'. Nu ik zo langzaamaan wat prijzen begin te kennen begin ik te bieden bij 30% van de prijs die ik wil betalen. Een flinke grom van de verkoper maakt mij duidelijk dat hij mij de grootste dief op aarde vindt. Dat is niet zo, want dat is hij. Na enig heen en weer bieden zijn zowel de verkoper als ik tevreden met het behaalde resultaat. Enige dagen geleden werd me nog eens duidelijk hoe flexibel de prijzen in deze contreien zijn. Op de markt kocht ik 2 perziken voor 1.500 som. Een dag later vroeg een verkoper in een winkel met een stalen gezocht 10.000 som voor 1 perzik. Nu is de  inflatie in deze landen hoog, maar zo hoog .....

Aan het eind van de middag komen we aan ion Tash Rabat, een caravanserai. Oftewel een pleisterplaats op de zijderoute. De eerste plaats nadat men de Chinees/Kirgisische grens gepasseerd was. We slapen weer in yurten. Omdat het regent brengen we de avond binnen door in het goede gezelschap van een fles wodka.