6 juli 2017

Enigszins brak staan we op want rond vier uur sloegen alle honden rond ons kampement aan. De intensiteit was zo groot dat we ons afvroegen wat het kampement bedreigd had. Aan de ontbijttafel horen we van onze gastvrouw dat we bezoek van wolven hebben gehad. Iets wat met enige regelmaat voorkomt hier. Het is plots een stuk stiller aan de ontbijttafel .....

Het weer is inmiddels opgeklaard en we krijgen een rondleiding door de caravanserai. Het gebouw dateert uit de 9de eeuw en is half in de berghelling gebouwd. Het bestaat uit een centrale ruimte met kleine ruimtes, waarschijnlijk een soort hotelkamers, daar om heen. Door het boeiende verhaal van de gids begint de plaats te leven. Als je de ogen sluit zie je bijna de kooplieden op hun kamelen en met hun kostbare vracht voorbijtrekken. Zo wordt deze zijderoutereis ineens weer wat tastbaarder.

'S middags gaan we wandelen. De route voert door een dal waar ook een kleine rivier door loopt. Op sommige plekken is de rivier bijna zo breed als het dal en kost het wat klim- en klauterwerk om verder te kunnen. Verderop kunnen we alleen verder als we de stenen in de rivier als 'stepping stones' gebruiken. Ook dit verloopt soepel. Na enige kilometers openbaart de eerste echte uitdaging zich. Een rivier die nu toch wel wat woest stroomt, een smal dal waar je niet langs de rivier kunt lopen, stenen die op wat grotere afstand van elkaar liggen en een te overbruggen afstand van zeker 100 meter. Rick en ik zijn wat op de groep vooruitgelopen en kijken elkaar aan. Zonder woorden te gebruiken nemen ons besluit: gaan! Behoedzaam en steeds opnieuw de situatie taxerend stappen we voorzichtig van steen op steen. Na 90 meter kijken we om en zien de groep naar ons kijken. De laatste 10 meter zijn schier onoverbrugbaar. Druk overleggend, de situatie taxerend en heel voorzichtig zetten we een stap die ...... ons languit in het water doet belanden. De wandeling is teneinde ...... nat keren we terug in het kamp. We frissen ons op en kruipen in bed om warm te worden. Dit keer zonder wodka!

Aan het eind van de middag horen we weer de honden aanslaan. We lopen naar buiten en zien een wolf op 50 meter van onze yurt lopen. Steeds als de wolf dichterbij wil komen jagen de honden hem weg. Dit 'spel' duurt zeker 20 minuten. Hierna druipt de wolf af, gevolgd door de honden die pas terug komen als de wolf niet meer te zien is. Kamperen in Kirgizië is echt spannender dan op de Veluwe!